De omgekeerde wereld is dat. Want wat veroorzaakt de psychische nood van Christenhomo's? De meeste homo's vinden het lastig wanneer ze ontdekken dat ze anders zijn. Velen leren dat echter accepteren en zijn vaak instaat een partner te vinden met wie ze lief en leed in het leven kunnen delen. Mijn ervaring en waarneming is dat het bij christelijke homo's een stuk lastiger ligt. Het duurt vaak lang voordat ze uit de kast komen, en wanneer dat zo ver is moeten ze vaak vele vermoeiende gesprekken voeren om uit te leggen wat hun standpunt over homoseksualiteit is. Als ze in eigen kring willen blijven moeten ze vaak afzien van een eventuele relatie. Je moet maar op je 30ste constateren dat je de rest van je leven alleen moet blijven. Geen wonder dat ze psychisch in de problemen komen. En de hele omgeving waarin je beweegt vertel je dat je 'ziek', 'gehandicapt' of' gebroken' bent. De enige hoop die ze je te bieden hebben is een organisatie die specialiseert in 'dit soort gevallen'. Daar ga je dan heen. Daar wordt je verleden doorgelicht om de oorzaak van deze 'gebrokenheid' te zoeken. Soms helpt dat, hoewel dat meestal tijdelijk is. Vaker helpt dat niet. En wanneer je het niet meer trekt, verdwijn je van hun radar. Besta je niet meer. Ze vieren hun succesverhalen en verzwijgen het bestaan van christenen die zowel homo als christen zijn.
Nu zegt men dat het bij Different veranderd is. Dat het vergoed moet worden omdat homo's die zorg nodig hebben. Dat zal wel. De omgeving waarin Different opereert is nog steeds hetzelfde. De columns van Henk van Rhee zijn even scherp. Je mag eigenlijk niet eens homo zijn. Men spreekt liever niet over geaardheid, maar over gevoelens. Er is maar één 'Bijbelse' manier etc. Laat de Commissie Gelijke Behandeling maar eens een paar van die columns lezen.
De verontwaardiging in sommige christelijke kringen is groot. "Waar moet de christen die worstelt met zijn homoseksuele gevoelens' straks heen?" vragen ze. "Kijk" zeggen ze, "we zijn bezorgd over de christenen die worstelen met deze gevoelens". Is dat zo? Hoe zit dat dan met het gebrek aan belangstelling bij een recente dag over pastorale zorg voor christenen met die 'gevoelens' geregeld door Refo-Anders. Het mag duidelijk zijn dat ik dit initiatief van Refo-Anders waardeer. Maar van de verschillende kerken en gemeenten die werden aangeschreven kwamen nog geen zeven diakenen opdagen. Is dat echt bezorgdheid over homo's? Of is men eerder bezorgd over het behoud van een eigen identiteit, een eigen subcultuur? Het spijt me, maar ik geloof die krokodillentranen niet meer.
Afgelopen weekend zat ik met vier vrienden aan tafel. We praatten over het verleden en toen we elkaar leerden kennen. Één vertelde hoe moeilijk hij dat had met zijn homoseksualiteit. Hoe verschrikkelijk depressief hij was terwijl hij bij Different was en hoe hij zijn eertijdse voorganger verweet dat die hem maar steeds aanmoedigde om ermee door te gaan. Behalve één van ons waren allen bij Different en onze verhalen verschillen niet zo heel erg op dat punt. Allen worstelden wij met de spanning die onze geloof en gevoelens met zich meebrachten. Vaak worstelden wij nog een tijde door omdat de omgeving ons dat opdroeg en aanpraatte. Tegenwoordig gaat het met ons allen een stuk beter, niet dankzij Different of de kerken waarvan we toen deel waren. Een andere vriend van me die 'worstelde met die gevoelens' was lang depressief. Toen hij het niet meer trok is hij gestopt om naar de evangelische gemeente te gaan waar hij opgroeide. Sindsdien gaat het een stuk beter met hem.
Zal ik je vertellen waar de christen die worstelt met zijn homoseksuele 'gevoelens' het beste heen kan? Het doet me pijn om dat te zeggen, maar tegenwoordig zou ik zo iemand misschien toch aanraden om maar zo snel mogelijk te vertrekken. Op termijn laten ze je toch vallen. Sturen ze je toch weg. Als puntje bij paaltje komt, telt hun eigen interpretatie van de Bijbel, het behoud van hun eigen identiteit, de rust in eigen kring toch meer. En dan ben je tien jaar verder en mag je van vooraf aan beginnen.
Er zijn kerken waar je welkom bent als homo. Zelfs al weten ze ook niet altijd wat ze ervan moeten vinden. Mensen die bereid zijn om je als mens te leren kennen en als volwaardige medemens te behandelen, mensen die echt bezorgd zijn over homo's. Maar kijk uit want niet iedereen die nu zijn zorg over de christenhomo uit is echt bezorgd over homo's. Velen zijn eerder bezorgd over het behoud van hun eigen religieuze identiteit.
